De ruimte die ik krijg om mijn vak uit te oefenen is super. Iedereen op de Burijn begrijpt dat goed bewegingsonderwijs een belangrijke bouwsteen is in de ontwikkeling van een kind. Ik probeer het sociale klimaat te scheppen waarin kinderen zich vrij voelen om te bewegen. Ik heb een goed uitgeruste sporthal tot mijn beschikking. En als het weer het toelaat, gaan we naar buiten.

Kijk je diep in mijn hart, dan vind ik het onderwijs aan de kleuters het leukst. Ik heb de hoeken van het kleuterlokaal ingericht als belevingsplekken met een winkel, tipi, huizen- en constructiehoek. Ik hou ervan creatief bezig te zijn. Met een rijke leeromgeving worden alle zintuigen van kinderen geprikkeld. En als je als leerkracht meespeelt, zie je ze helemaal groeien.

Als kleuters naar groep 3 gaan, spelen ze veel minder buiten. Die overgang vonden wij te drastisch. Daarom hebben we besloten de buitenspeeltijd geleidelijk af te bouwen. Kinderen moeten op deze leeftijd regelmatig ‘ontladen’ en hun energie kwijt. Daarna staan ze meer open voor nieuwe uitleg. De normale leerstof lijdt er niet onder.

Laatst was de school veranderd in één grote boerderij. Elke groep besteedde op zijn eigen niveau aandacht aan ons thema: het boerenleven. Het bleef zelfs niet beperkt tot de zaakvakken. Sommige leerkrachten probeerden het ook te verwerken in het reken- en taalonderwijs. Als start zijn we met de kinderen naar een biologische boerderij geweest. Dan begint het direct te leven.

De basis van ons onderwijs is op orde. Er staat een sterk team. Nu is het tijd om leerkrachten uit te dagen om zichzelf verder te ontwikkelen. Waar ligt je passie? Waar wil je mee bezig zijn? Daardoor wordt de onderwijsomgeving nog rijker en toekomstbestendiger.

Als IB’er kijk ik met de leerkrachten mee naar leerlingen die iets extra’s nodig hebben. Ik help ze om bij deze kinderen de ingang te vinden. Om te ontdekken wat hun mogelijkheden zijn en daarmee aan het werk te gaan. De leerkrachten hier zijn enorm welwillend en hebben een groot hart. Soms hebben ze alleen handvatten nodig. Die bied ik ze graag!

Met veel jaren basisonderwijservaring weet ik één ding: als je het respect van kinderen wil krijgen, moet je een persoonlijke band met ze opbouwen. Heb ik een pittige groep, dan ruim ik tijd in voor een goed gesprek met elkaar, zo nodig iedere dag. Werken aan de verbinding. Ik geef mijn kinderen ook altijd een hand bij binnenkomst en vertrek. Dat is weer zo’n contactmoment.

Groep 8 is een bijzonder jaar. Je neemt als kind afscheid van het vertrouwde en staat voor een groot nieuw avontuur. Wat ik mijn leerlingen wil meegeven is: ‘het is goed wie je bent’. Laat je niet van de wijs brengen door alle toetsen en formele adviezen. In mijn beeld van een kind laat ik het totale plaatje meewegen.

Ik ben vertrouwenspersoon op school. Aan het begin van het schooljaar ga ik alle klassen langs en vertel ik dat ‘er op de hele wereld ruzie is, en soms ook heel dichtbij’. Als een kind daarover wil praten met iemand die wat verder af staat van de probleemsituatie, kan hij of zij bij mij terecht. Het lucht vaak al op, als je in een veilige omgeving je ei kwijt kan.

Als kleuters ergens aan toe zijn, gaan ze ermee aan de gang. Dat is het mooie aan kleuters. Je moet niet bang zijn om hun natuurlijke ontwikkeling te volgen. Laat ze eerst leren door te ontdekken, te verwonderen en verworven vaardigheden toe te passen. Dat legt een stevige ondergrond onder het verdere onderwijs!

Ik ben een fan van onderzoekend leren bij kinderen, maar je moet ze niet laten zwemmen. Bij onze methode voor thematisch onderwijs, TopOndernemers, geef ik leerlingen de handvatten om zelf op onderzoek te gaan. Zo leren zij de 21e eeuwse vaardigheden.

Wij hebben fantastische ouders op school. Nooit te beroerd om te helpen. Laatst hadden we de bibliotheek als thema. Toen is er een vader langs geweest om te vertellen over zijn werk in een boekenwinkel. Het naar binnen halen van die buitenwereld zou ik graag nog meer willen zien op school.

Ooit gehoord van het ‘Zweedse loopspel’? Dan maken leerlingen buiten sommetjes in een circuit en lossen ze tegelijkertijd een puzzel op. Dat vinden ze fantastisch. Ik ben rekencoördinator en een gepassioneerd voorstander van het spelenderwijs leren rekenen. Als je dat combineert met het gewone, realistische rekenen, gaan kinderen met sprongen vooruit.

Toen ik bij de Burijn kwam, ben ik bij iedereen in de klas geweest om te kijken hoe de sfeer en dynamiek was. Weet je wat mij opviel? De kracht van de Burijn ligt in het ‘zijn’. Leerkrachten voelen zich echt verbonden met het kind. Ik zie en ervaar dat kinderen gezien en gehoord worden in de klas. Daar kun je als schoolleider op bouwen.

Ik krijg geregeld peuters van Olke Bolke, ’t Rakkertje en Kiddies over de vloer, zodat ze alvast kunnen wennen aan ‘de echte school’. Gaan ze lekker spelen of knutselen. Natuurlijk laat ik mijn kleuters daarbij helpen. Schattig om te zien. Wat dat betreft is het een voordeel dat Kiddies in hetzelfde gebouw zit.

Op school zijn werkgroepen gevormd waarin we als leerkrachten deelaspecten van ons onderwijs willen verbeteren. Ik zit onder meer in de rekenwerkgroep. Daarin hebben we gezegd dat eerst de basis op orde moet zijn. Kinderen moeten de tafels kennen en sommen kunnen automatiseren. Dit kan op allerlei manieren worden aangeboden. Met die algemene kennis wordt het zinvoller en leuker om daarna creatieve werkvormen toe te passen.

Het leuke van kinderen uit de middenbouw is dat je al echt een gesprek met ze kunt hebben. Eén op één klets ik vaak even met ze: wat houd je bezig, wat vind je mooi? Maar ook in de groep bespreken we dingen. De opmerkingen die je dan soms terugkrijgt, zijn heerlijk. Daarnaast pak ik tussen de lessen door altijd even een momentje om te bewegen. Samen een dansje of een yogaoefening doen, en dan weer met nieuwe energie verder.